Gisteren zagen we al dat wat we gepland hadden, de Portjenhorn en dan zeker het laatste weer een technische klim zou worden. Daarvoor een andere optie was niet zo moeilijk en hadden we ook al een beetje gezien. Achter het Wysstal waar de hut in stond ligt nog een dal om nog een mooie hike te kunnen maken. We zouden naar het einde van het Almagellertal naar de Rotblattgletscher hiken en die dan afdalen naar de Almagellerhut op 2194m. De route al gaand bepalend.
We kunnen in ieder geval lekker ‘uitslapen’ want we hoeven pas om 07:00 uur (uiterlijk) aan de ontbijttafel te zitten. We voelen ons allemaal wonderbaarlijk goed na de lange dag en fysieke ervaringen van gisteren. Na het ontbijt stoppen we alles in de rugzak doen onze schoenen weer aan en gaan op pad. We nemen afscheid van elkaar want Jan gaat rechts richting dal en naar huis en wij gaan naar linksaf. We steken het Wysstal over naar de grat die loopt naar de Portjenhorn. Ondanks dat we nu nog in de schaduw lopen is het wederom een mooie heldere dag dus de vierde dag op rij mooi weer! Op de grat aangekomen (3340 m.) hebben we een mooi uitzicht over het dal waardoorheen we moeten om bij de Rotblattgletscher – Sonnigpass op 3147m. te komen.
We navigeren zodanig dat we zoveel mogelijk een ”hoogte lijn” blijven lopen. Zouden we namelijk recht op het doel afgaan, dan zouden we veel moeten dalen en stijgen. Inmiddels is de zon boven de bergen om ons heen en we kunnen weer een laagje kleren uitdoen. Onderweg komen we gemzen tegen. Die kijken op maar gaan eigenlijk gewoon door met hun ding. De hele route die we kiezen, lopen we over grote en kleine stenen (morenen) maar ook over stukken steenplateau die in de loop der tijd bloot zijn komen te liggen nu alle gletscherijs hier weg is. Aangekomen bij de Rotblattgletser doen we de crampons onder om het het laatste stuk over sneeuw/ijs naar de Sonnigpass een zekere stap te houden. We hebben inmiddels besloten om na de pass de gletscher helemaal naar beneden te volgen het dal in, en dan hebben we ze echt nodig. Maar eerst dus nog even naar de pass. De bewolking komt hier flink opzetten dus het is even goed in de gaten houden waar we heen moeten want het zicht is af en toe veel minder. Op het moment dat we bij de Sonnigpass aankomen staat er een gems. Als hij vind dat we te dicht naderen verdwijnt hij ineens. Als we dan bij de pass zijn zien we dat hij een padje, 90 graden omlaag (!) naar beneden heeft genomen. We staan hier op de grens met Italië, die loopt namelijk tussen de twee bergen waar we tussen staan. Zoals afgesproken nemen we de route over de gletscher naar beneden. Hier en daar moeten we even goed kijken hoe want er zitten stukken waarbij de toplaag flink verijsd is. Maar verder is het vooral genieten. Stroompjes water op het ijs die ineens in de diepte verdwijnen of grote bolders die op een pilaar van sneeuw en ijs liggen. Genoeg te zien.
Onderaan de gletscher lopen we nog een ijsgrot in, we kunnen er allebei rechtop in staan maar besluiten na een meter of 10 terug te gaan. Maar de grot loopt nog veel verder door. Verderop nog even bij een deel staan waar je merkt dat alles toch wel instabiel is want stukken steen vallen daar regelmatig omlaag en veel grote ijsschotsen liggen in het water. We houden uiteraard veilige afstand….. Allemaal gewoon indrukwekkend! Het laatste gedeelte wordt langzaam weer vlakker en groener en na een tijdje zijn we weer op het pad dat naar de Almagelleralp lijdt. Rond 6 uur lopen we het terras op. En in het laatste zonnetje van de dag drinken we wat en wordt ons verteld dat we als enige gasten in de alp overnachten.
Op een 3-D kaartje ziet dat route er als volgt uit.
[ geel is wederom de route ]