Zoals gezegd zijn we de enige gasten in dit hotel. We krijgen ’s avonds een heerlijke maaltijd met (eindelijk weer) een goede bak koffie na. We overleggen tijdens het eten hoe we het de volgende ochtend willen doen, en maken een beetje een planning. Daar komt uit dat we lekker vroeg gaan slapen. We slapen op een kamer waar 16 personen kunnen slapen (Touristenlager) op de bovenste verdieping. Dus we hebben alle ruimte. De wekker staat op 5 voor 6 en om 6 uur staan we naast het bed. Buiten is het in ons dal redelijk onbewolkt en windstil. Vanuit het raam is dit het aanblik, het Almagellertal met links omhoog het Wysstal.
’s Avonds geeft de hotel manager aan dat hij ’s morgens op bed blijft liggen maar hij heeft ons uitgelegd hoe ’t e.e.a. werkt en waar alles staat, dus dat is geen probleeem. We doen dan ook zelf de lichten aan, Mark zet een smakelijke bak koffie. Verder is er verse jus, melk, meusli, jam, een aantal sneden brood. Een goed ontbijtje om de laatste meter in de bergen te lopen. Na het ontbijt doen we onze schoenen aan, rugzak op en alle lichten weer uit. Daar lopen we dan …. de laatste meters dit jaar. Nagenietend van de afgelopen dagen lopen over het ‘erlebniswerg’ weer terug naar de auto. Steile padjes en hangbruggetjes daar wordt je wel wakker van. Kleden ons bij de auto om, stoppen alles achterin en de terugreis is begonnen.
Cijfers en feitjes
- Hoogste punt: Weissmies 4017 meter
- Gelopen afstand ±26.2 km
- Behaalde hoogte winst: ±3480 meter
- Gemiddelde hellingshoek ±25%
- Maximale hellingshoek omhoog ±80%